تک فرزندی
یکی از معایب تک فرزند بودن تاثیر آن بر مراحل رشد کودک است. این کودکان کسی را ندارند تا با او رقابت کرده یا بازی و دعوا کنند. آنها دوست و همدمی در منزل ندارند لذا برخی از احساسات را تجربه نکرده و فرصتی برای عاقلانه کردن و کنترل و مدیریت آنها نخواهند داشت. بلوغ روحی و روانی پدیده ای کاملا ارثی نیست بلکه پدیده ای است اکتسابی. این بلوغ مواردی همچون شناخت خود میزان واقع بینی و انتخاب موثر را شامل میشود و به راحتی به دست نمی آید بلکه به تجربه هایی سخت و طاقت فرسا نیاز دارد. کودکی که تک فرزند خانواده است کمتر با مشکلات مواجه می شودو در معرض تجربه کردن شکست و ناکامی و رانده شدن و … قرار نمیگیرد،از این رو شرایطی را که لازمه ی بلوغ روحی_روانی تجربه نمی کند.
تمایل والدین به حمایت از تنها فرزندی که دارند اغلب مانع از آن می شود تا فرزندشان عواقب اشتباهات خود را بیازماید و مسئولیت عمل خود را بپذیرد. آنها هیچ گاه در مقام انتقاد از فرزندشان برنمی آیند با او مخالفت نمی کنند و همواره تسلیم خواسته های او می شوندتا از این طریق مانع ناراحت شدن او شوند. این والدین میگویند: فرزندمان هم مثل ما دوست ندارد ناراحت شئد بنابراین با هم معامله میکنیم تا هیچ یک از ما آزار نبیند. حمایت بیش از حد این والدین فرزند را با روحیه ی حساس و ضعیف تربیت می کند. هر چه حمایت آنها از تنها فرزندشان بیشتر شود قدرت و تحمل وی در رویارویی با مشکلات کاهش می یابد و از این رو بسیار شکننده و آسیب پذیر میشوند:” من از مردم بدجنس و بی ادب متنفرم و تحمل درگیری را ندارم”. در چنین روابط حساس و پر اضطرابی است که تک فرزند از آزمودن احساساتی که در روابط بین خواهر و برادر شکل میگیرد محروم می ماند احساساتی که در روابطی از این دست پدید می آید:
_ مسابقه برای چیرگی یافتن بر دیگران.
_ رقابت با خواهر یا برادر در جلب رضایت والدین.
_ مسخره کردن دیگران برای تحقیر آنها.
_ توهین به دیگران برای اثبات برتری خود.
_ درگیری برای کسب حق تقدم و بهره مندی بیشتر از مزایا.
_ مشاجره درباره ی اختلاف و تبعیضی که بین او و خواهر یا برادرش وجود دارد.
_ درگیری با خواهر یا برادر برای تسکین فشارهای روحی.
_ دفاع از منافع شخصی در ارتباط با دیگران.
در خانواده های تک فرزند، والدین و فرزندان هر دو احساس میکنند که نیاز شدیدی به یکدیگر دارند لذا ناگزیر به مراعات یکدیگر هستند ولی خانواده های چند فرزند چنین نیستند. دعواهای مکرر جریحه دار شدن احساسات و عصبانیت در خانواده های چند فرزندی رایج است و کودکان معمولا برای کنترل این احساسات راهی مناسب می یابند و بار دیگر با هم بازی میکنند.
کودکان تک فرزند هنگام ارتباط با دوستان خود و یا درسنین بزرگسالی به هنگام ازدواج احساسات و عواطف ویژه ای دارند:
_ آنها نمی توانند نا امیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کنند.
_ چنانچه توهینی به آنها شود، بی آنکه قصد و غرضی در کار باشد. آنان این توهین را رفتاری عمدی و پشتوانه ی نیتی خاص تفسیر می کنندد
_ چنانچه از مساله ای رنجیده خاطر شوند این حالت رنجش را تا مدت های مدید در درون خود زنده نگاه می دارند.
_ آنها فقط به برقراری روابطی علاقه مندند که دربر گیرنده ی منافع آنان باشد و احساساتشان را نیز جریحه دار نسازد.
_ آنها ممکن است ناراحتی های خود را برای دیگران بیان نکنند و فردی درون گرا شوند.
_ ممکن است تبحر لازم را نداشته باشند تا بتوانند دعواهای خود را با دیگران به گونه ای مدیریت کنند که در نهایت هر دو طرف راضی شوند.
www.clinicdeedar.com
does accutane help hormonal acne 1 mg oral anastrozole Arimidex or matching placebo every day for 5 years
Majid E, Senior J cheap online nolvadex
Erpenbach K, et al cialis prices As we all have learned, it s not that easy
Chertow GM, Lazarus M, Christiansen CL, Cook F, Hammermeister KE, Grover F, Daley J Preoperative renal risk stratification cialis kamagra