بازی نمادین
به اعتقاد پیاژه فاصله میان تجربه های عینی و تفکر منطقی را بازی پر میکند واینکه کارکرد نمادین بازی اهمیت شایانی دارد.در بازی کودک به شیوه حسی_حرکتی با اشیایی ملموس سروکار داردکه نمادهایی از چیزهایی هستندکه او به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، آنها را تجربه کرده است این ارتباط گاه کاملا روشن و آگاه است و در برخی موارد دور و نامربوط . در هردو حالت ،بازی نمایانگر تلاش کودک برای سازمان دادن به تجاربش است و یکی از معدود مواقعی به شمار می رود که کودک خود را برخوردار از قدرت کنترل و در نتیجه، ایمن میابد .
بازی برای رشد سالم کودک ضروری تلقی می شود. جهان های درون کودک به واسطه بازی به صورت عینی درمی آیند وتظاهر پیدا می کنند. تجربه هایی که به لحاظ هیجانی پراهمیت اند از طریق بازی تجلیات معناداری پیدا می کنند. یکی از کاکردهای عمده بازی این است که در خلال بازی، آنچه در واقعیت غیر قابل مهار به نظر می رسد از طریق تجلیات نمادین، به موقعیت های مهار شدنی تبدیل می شود و کودکان با انجام کاوش های شخصی می توانند سازگاری با موقعیت های مختلف را بیاموزند. درمانگر به آن دلیل از بازی با کودکان استفاده می کند که بازی، نمادین کودکان در ابراز خود است.«کودک با دست ورزی با اسباب بازی ها،بهتر از کاربرد لغات،می تواند نشان دهد که درباره خود واشخاص و رویداد های مهم در زندگی خود چه احساسی دارد.»
کودکان از طریق بازی به تبادل افکار و احساسات خود می پردازند.هرگاه بازی کودکان را ابزاری طبیعی برای بیان خویشتن تلقی کنیم، اعتبار بیشتری برای آن قائل می شویم.کودکان در بازی های خودانگیخته ای که به دلخواه آغاز می کنند، بیشتر از ارتباط کلامی، درون خویش را ابراز می دارند و آن هم به این علت که بازی کردن برای آنها راحت تر است. بازی ابراز کردن تجربه ها و احساسات، برای کودکان طبیعی ترن فرایند پویا و درمانبخش خود است که می توانند به آن بپردازند.
مرکز مشاوره دیدار 02188893258
www.clinicdeedar.com
