استقلال طلبی کودکان 2 ساله
ویژگی های کودک 2 ساله
کودکان دو ساله، صرفنظر از استقلال طلبی، اغلب لجباز و منفی هم می شوند. منطقی یا غیرمنطقی با هر چه بگویید مخالف می کنند و جواب نه می دهند. ” نه غذا نمیخواهم” ، ” نه نمیخواهم حمام بگیرم” . به نظر می رسد که در هر کاری لجبازی می کنند. با همه ی این اوصاف، استقلال طلبی دارد و این این استقلال طلبی تا دوران بلوغ ادامه می یابد.والدین باید بدانند که در دراز مدت، استقلال نیروی قدرتمندی است که کودک را به جهت بلوغ بیشتر سوق می دهد. در ضمن بها دادن به استقلال کودک باید به تمایل همکاری توجه داشته باشیم.
نکات مهم درباره دوساله ها:
1- استقلال طلبی و بداخلاقی و لجبازی، بخشی از فرایند رشد است. کودک می خواهد با فاصله گرفتن از پدر و مادر شخصیت مستقلی از آن خود بیابد. موقعیتی است که برای رشد شخصیت و رشد اخلاقی او مهم است. شجاعت و شجاعتی که در بالغها می ستایید، رشته در استقلال طلبی دو سالگی دارد.
2- به استقلال طلبی فرزند دوساله خود بها دهید و این همان کاری است که در مورد کودکان تازه به راه افتاده هم انجام دادید. اینجا هم وظیفه ی دشواری پیش رو دارید. از یک سو باید به فرزند خود احترام به اختیارات خود را بیاموزید و از سوی دیگر، مقررات و قوانین منطقی را قبول کند. رسیدن به این هر دو خواسته امکان پذیر است. برای این منظور باید:
_ امکان انتخاب بدهید.
_ از روش منحرف کردن حواس او استفاده کنید.
_ از قصه های آموزنده برای تربیت کودک خود کمک بگیرید.
_ در صورت لزوم کودک را از میان جمع دور کنید.
3- دو ساله ها بیش از کودکان تازه به راه افتاده، به فضا برای حرکت نیاز دارند. محدود کردن بیش از حد آنها صلاح نیست و لزومی ندارد که پیوسته قدرت و اختیار خود را به رخ آنها بکشید. بگذارید از احساس وجود خود لذت ببرند.
4- توقع بیجا نداشته باشید. کودک دو ساله بیش از اقتضای سن و سالش بالغ و عاقل نیست. توقع نداشته باشید که فرزند دو ساله شما همیشه با دوستانش خوش رفتار و با برادر کوچکترش مهربان باشد و به خواهرش حسادت نکند و سر میز مودب بنشیند و یا برای هر چه به او می دهید از شما تشکر کند.
5- توقع نرم و ملایم بودن دائمی انتظار بی جایی است. دوساله ها اغلب مشکل ساز هستند و در این شرایط طبیعی است که گهگاه شما را عصبانی کنند اما احساس تقصیر نکنید. اگر فکر می کنید اشتباه کرده اید بگویید ببخشید.
6- دو ساله ها به سرعت رشد می کنند. از به هم ریختن خانه و سیر و سیاحت و سرکشی به همه جا و از بازی با خاک و ماسه و آب و گل و نقاشیلذت می برند. عاشق صدا و خبرهای خوش و بازی های ساده اند. فضای بازی وسیع می خواهند و اسباب بازی های مختلف. محتاج توجه و مهر و محبت شما هستند ، این لطف را از آنها مضایقه نکنید.
باتوجه به نکات فوق، به اصل ساده ای برای اجتناب ازبرخورد میان پدر و مادر و فرزند می رسیم: در صورت بروز برخورد و حتی پیش بینی آن به کودک امکان انتخاب بدهید.
حق انتخاب: اجتناب از اختلاف
1- با دادن حق انتخاب از لج و لجبازی و تحمیل خواسته پرهیز می کنید. تحمیل خواسته ایجاد تنش کرده، احترام متقابل میان کودک و والدین را از بین می برد.
2- با دادن حق انتخاب، به عنوان پدر یا مادر اعمال اختیار کرده، از کودک می خواهید به محدودیت های پیشنهادی شما احترام بگذارد.
3- با دادن امکان انتخاب به کودکان، شخصیت آنها را به عنوان انسان قبول می کنید و می پذیری د که آنها هم حق و حقوقی دارند و می توانند فکر کنند. با رفتار محترمانه به کودک امکان می دهید با درک معنای احترام برای خود احترام قایل شود.
4- کودکان خود را برای تصمیم گیری آموزش دهید تا به مرور و با گذشت زمان احساس کنند مسئول رفتار خود هستند و امکان انتخاب دارند.
5- کودک با داشتن حق انتخاب، از اهمیت احترام به حق انتخاب آگاه می شود.
به تدریج، روش پیشنهاد انتخاب باید مطابق سن و سال کودک تغییر کند. احتملا برخی از کودکان خواهان دامنه ی انتخاب وسیعتری هستند. پدر و مادر می توانند بی آنکه از حقانیت خود بکاهند به این خواسته دفرزند خود احترام بگذارند. پدر و مادر پیشنهاد می دهند و کودک با علم و اطلاع از نظر آنها دست به انتخاب می زند. فراموش نکنید که در این مرحله باید تعادلی میان استقلال و محدودیت وجود داشته باشد. پیشنهاد انتخاب مطمئنا به مفهوم خودداری مطلق پدر و مادر از امر و نهی نیست. در بسیاری از موارد باید با صراحت دستور بدهید و بر موضع خود بایستید. اما روی هم رفته اگر به کودک حق انتخاب بدهید، او را در موقعیتی قرار می دهید تا در وقت لزوم حرف شما را به جان خریدار شود.
با این حال، اگر پیشنهاد انتخاب بجای حل مسئله بر دشواری آن بیافزاید باید از آن پرهیز کرد. مادر کودک دو ساله ای می گوید: از دخترم می پرسم چه غذایی برایت درست کنم، ساندویچ تخم مرغ یا ماکارونی؟ جواب می دهد که ساندویچ تخم مرغ. اما وقتی پیشنهاد خودش ساندویچی را که خواسته درست می کنم، سر و صدایش بلند می شود که چرا ماکارونی درست نکرده ام. حالا برای اینکه خیال هر دو را راحت کرده باشم، ساندویچ تخم مرغ درست میکنم و به او میدهم. با این سیاست خیلی راحت تر شده ام. این مادر به این نتیجه رسید که پیشنهاد انتخاب غذا، وضع را از آنچه هست دشوارتر می کند و به جای حل مشکل بر ابعاد آن افزاید. انتخاب میان دو غذایی که کودک دو ساله به هر دو آنها علاقه دارد، او را زیر فشار می گذارد. از این رو چه بهتر که اگر می توانیم وضع را از آنچه هست دشوارتر نکنیم( این مسئله بخصوص در مورد غذا صدق می کند) و بی جهت کودک دو ساله را در موضع دشوار تصمیم گیری قرار ندهیم . پیشنهاد انتخاب را به مواقعی موکول کنید که کودک در برابر آنچه شما می خواهید مقاومت می کند و پیشنهاد انتخاب مشکل را از میان برمی دارد. اما پس از آنکه کودک انتخابش را کرد به او بیاموزید که پای تصمیم خود بایستد( متاسفم، اما خودت ساندویچ را انتخاب کردی. یا ساندویچ را میخوری یا از خیر غذا خوردن می گذاری).
مرکز مشاوره دیدار 02188893258
http://t.me/clinicdeedar
www.clinicdeedar.com
